Home Up Feedback Contents Search

   تار نمای دل باخته ایران

 

 

 

 

 

 

 

بانو سيمين بهبهاني

سيمين بهبهانی ، بمناسبت روز جهانی زن ، هشتم مارس

بزغاله و ميمون

کو آن نماد دليری

 

 روی عکس سيمين بهبهانی کليک کنيد تا صدايش را بشنويد

Siavash

http://www.calendar.ucla.edu/event_detail.cfm?MeetingID=107251

 

خوابمان از سکه های سيم و زر، پولک نشان

آرزوهامان چو گوئی زير پای ديگران                                 

 آيت اميدمان بازيچه بازيگران                                                                     

فتحمان ديگر نه چون دروازه بابل، خطير                                 

تير و نوری را گشودن با صفير داوران                                                                     

نشاء مان در چارچوب صفحه ی تصوير ساز                                 

گه سُرينی، گه سری، گه سينه ئی، جنبان درآن                                                                     

شعرمان، بازارياب کاله بازاريان                                 

نغمه و آهنگمان، سود آور،  سوداگران                                                                     

خونمان چون آب راکد درين گودال ها                                

فکرمان چون خون فاسد در تن، تن پروران                                                                      

غيرت و ناموس و ننگ و نام را اين روزگار                                

پاس داردديده صراف و صندوقی گران                                                                     

 

 

***

در اين کشاکش خودکامان

درين کشاکش خودکامان،« نجات » از که طلب دارم؟                                          

به حيرتم که ازين خامان، زمام را به که بسپارم                                          

يکی به کارِ دغلبازی، يکی به خانه براندازی                                          

به سودِ کارِ وطن، باری، کدام را به حساب آرم؟                                          

به شام، سفره چون اندازم، طعام ، خونِ جگر سازم                                          

ز ره رسند به خوان، سرخوش ، معانِدان جگر خوارم                                           

 

به شب که خواب فراز آيد، هراس و دلهره باز آيد                                          

هزار شکلکِ ابليسی، برآيد از در و ديوارم                                          

يکی دو دست به خون شسته، مدد ز جهل و جنون جُسته                                          

دوشاخه می کند انگشتان، ميان ديده ی بيدارم                                          

يکی به قهقهه می خندد، صداش طنطنه می بندد                                          

که « از تو واژهٌ امضا را، بهر طريق طلبکارم                                          

گروه حيله فروشان را، برين معامله کوشان را                                          

زمن تصور بيعت چيست ؟ کزين مبايعه بيزارم                                          

فريب خورده اول بار ، سزاش نيست ز خلق آزار                                          

مباد، آنکه ببيند کس، فريب خورده به تکرارم                                          

اگر چه مصلحت آيينم، ولی صلاح نمی بينم                                          

که صحه از سر نادانی، برين مصالحه بگذارم                                          

تهران - 24 / ارديبهشت / 1384                                                                                                   

 

***