تار نمای دل باخته
ایران
|
|
|
|
|
چه بلايی بر سر شاه آمد: سروده: داوديان « مسرور » کرمانشاهی
گنجور: تارنمای سخنسرايان پارسی گوی ايران زمين : سروده حسين پژمان بختياری در پايان سال 1320 خورشيدی اگر ايران به جز ويرانسرا نيست: من اين ويرانسرا را دوست دارم اگر تاريخ ما افسانه رنگ است: من اين افسانه ها را دوست دارم نواي ناي ما گر جان گداز است: من اين نای و نوا را دوست دارم اگر آب و هوايش دل نشين نيست: من اين آب و هوا را دوست دارم به شوقِ خارِ صحراهایِ خشکش، من اين فرسوده پا را دوست دارم من اين دلکش زمين را خواهم از جان من اين روشن سماع را دوست دارم اگر بر من ز ايرانی رود زور، من اين زوزآزما را دوست دارم
ميهن ما و فرهنگ ما ما درخت مهربانی کاشتيم کينه را از سينه ها برداشتيم بر فراز کوچه های شهر خويش پرچم پندار پاک افراشتيم دانش شهريگری را از کهن ما برای ديگران بگذاشتيم گنج گيتی هر کجا آمد بدست ما نه بهر خويشتن انباشتيم تا نميرد ميهن و فرهنگ ما ديده ی جان را بر او بگماشتيم هم بهمراه اهورا در نبرد اهرمن را ما بهيچ انگاشتيم ريشه نيک است در کردار ما نيک گفتيم نيک هم پنداشتيم ما بمانيم و بماند پايدار آنچه ما در دشت دلها کاشتيم قراچه داغی
|
|
|
